Een ‘hypotax’-regeling is een regeling die door ondernemingen wordt toegepast bij grensoverschrijdende tewerkstelling van hun werknemers. Deze werknemers zijn niet of slechts gedeeltelijk in België belastbaar en dus dito onderworpen aan de bedrijfsvoorheffing.
Politiek van netto-bezoldiging
Bij de hypotax-regeling wordt overgeschakeld naar een politiek van netto-bezoldiging : de werknemer behoudt hetzelfde netto-loon, en het door de werkgever ingehouden bedrag (dat overeenkomt met de bedrijfsvoorheffing die zou worden ingehouden bij een louter nationale tewerkstelling) wordt door de werkgever niet uitbetaald en ook niet doorgestort als bedrijfsvoorheffing (of slechts gedeeltelijke bij een gedeeltelijke belastbaarheid in België). In ruil engageert de werkgever zich om de buitenlandse belasting van de werknemer op zich te nemen.
Het niet-uitgekeerde en niet als bedrijfsvoorheffing doorgestorte deel van de bezoldiging wordt het ‘hypotax-gedeelte’ genoemd. Wanneer het ingehouden en niet als bedrijfsvoorheffing doorgestorte bedrag groter is dan het bedrag van de buitenlandse belasting, wordt dit excedent niet teruggegeven aan de werknemer, maar valt dit in het vermogen van de werkgever.
Fiscale gevolgen in hoofde van de werkgever
De gevolgen in hoofde van de werkgever zijn nihil. Het inhouden en doorstorten van bedrijfsvoorheffing is even neutraal als het inhouden en betalen van buitenlandse belasting.
Alleen wanneer er meer werd ingehouden dan dat er aan buitenlandse belasting moet worden betaald, vormt dit excedent voor de werkgever een belastbaar inkomen. Aanvankelijk mag de ‘hypotax’ op een schuldrekening worden geboekt, maar wanneer duidelijk is dat de hypotax niet of slechts gedeeltelijk nodig is voor de betaling van belastingen, moet deze in het resultaat worden opgenomen.
Fiscale gevolgen in hoofde van de werkgever
In hoofde van de werknemer kan de ‘hypotax’ niet worden aanzien als een belastbaar inkomen. In tegenstelling tot de bedrijfsvoorheffing die op naam van de werknemer wordt gestort, wordt de hypotax nooit toegekend of uitbetaald waardoor het niet als een belastbaar inkomen kan worden aangemerkt (Com.Ib. 273/2). In ondergeschikte orde kan worden gesteld dat de hypotax als een werkelijk betaalde en terecht verschuldigde buitenlandse belasting moet worden aangemerkt, die aftrekbaar is van het belastbaar inkomen.
Voorbeeld
U heeft een loon van 100: hierop wordt een BV ingehouden van 40, dus u krijgt netto 60 op uw rekening. U gaat werken voor een Nederlands filiaal van uw werkgever, u bent niet meer belastbaar in België maar in Nederland. De werkgever zegt, ik garandeer je netto vergoeding (dus 60), dus ik hou nog altijd 40 in op je loon; die 40 is dan de zogenaamde hypotax; in ruil voor die 40 engageert de werkgever zich ertoe de Nederlandse belasting op het loon te betalen
De werknemer moet in België 60 aangeven, maar dat is vrijgesteld bij verdrag. De werkgever betaalt de Nederlandse belasting; als dat minder is dan 40, steekt hij het excedent op zak; dat is excedent is een belastbaar inkomen voor hem.
