De werkwijze van de restschenking is samengevat de volgende.
De schenker schenkt bv een roerend goed aan een begiftigde. Maar hetgeen van deze schenking nog overblijft, zal bij het overlijden van deze (eerste) begiftigde toekomen aan een andere, tweede begiftigde.
De eerste begiftigde kan de geschonken goederen verkopen niet schenken maar ook niet legateren.
Schenkings- of successierechten ?
De Administratie stelt dat er sprake is van een dubbele schenking: een eerste schenking door de schenker aan de eerste begiftigde en een tweede schenking door de schenker aan de tweede begiftigde (weliswaar onder de opschortende voorwaarde dat de tweede begiftigde de eerste begiftigde overleeft).
Wanneer men de eerste schenking notarieel laat doorgaan (wat geen noodzaak is, maar mogelijk wel wenselijk) dan zullen de lage schenkingsrechten van toepassing zijn (3% of 7%).
Later bij het overlijden van de eerste begiftigde zullen opnieuw de schenkingsrechten (op het resterende saldo) verschuldigd zijn en niet de successierechten. Dat dit een besparing kan opleveren, is evident.
Bijkomend voordeel is dat het tarief van de schenkingsrechten berekend wordt volgens de band van verwantschap tussen de schenker en de tweede begiftigde.
Voorbeeld
Jozef en Maria zijn gelukkig gehuwd en hebben geen kinderen. Jozef heeft een obligaties geërfd n.a.v. het overlijden van zijn moeder. De bedoeling is echter dat zijn echtgenote van deze obligaties kan genieten. Maar de uiteindelijke bedoeling is wel dat wat overblijft van deze obligaties (dus na het overlijden van Maria) naar Jozefs zus moet gaan. Dit kan via een restschenking. De eerste schenking aan Maria gebeurt aan (0 euro) of 3% en hetgeen overblijft wordt geschonken door Jozef aan zijn broer aan 3%.
Ebook: De Vlaamse Successierechten
Laat je dit e-book aan jouw voorbijgaan dan is dit een doodzonde. Doe alstublieft aan intelligente en creatieve successieplanning en vermijd dat uw teerbeminde erfgenamen verder de bodemloze staatskas spijzen met uw zuurverdiende centen.
